Çocuklara oyuncak silah alınmalı mı?
Terapi odasında oyuncaklar arasında mutlaka silah, tabanca, bıçak gibi oyuncaklar bulunur.
Bir kere bir ebeveyn ile odaya girdiğimizde “Ama burada silahlar var, benim çocuğum bunları hiç bilmez ki.” demişti. Gözünün önünde çocuk silahı eline aldı ve ateş etmeye başladı. Yani çocuk nasıl kullanıldığını biliyordu :)
Bunu ebeveyn öğretmemiş olabilir, okulda öğrenmemiş olabilir ama tüm insanlar aslında evrimsel olarak silahların kullanımını az çok bilir. Mesela hiç yılan görmemiş bir çocuk yılandan korktuğunu söyler, bu da evrimsel olarak çocuğa geçen şeylerden biridir.
Terapide silaha yönelen çocukların genelde alt yapısında bir agresyon, kendine yüklemek istediği güç, otorite ile bir çatışması, bir korkusu olur. Aslında silahlar, askerler, hacıyatmaz gibi oyuncaklar bu duyguları sağıltmak için birer araç olur.
Ya da çocukların izlediği/oynadığı içerikten etkilenmiş olduklarını görürüz. Bu izledikleri filmlerde ve oynadıkları oyunlarda ateş etmeyi, savaş yapmayı öğrenen çocukların, en iyi bildikleri yol olan oyun ile bu bilgileri özümsemeye çalıştıklarını görürüz. Bu içeriklere maruz kalan çocukların daha öfkeli, oyunlarında daha şiddetli, daha vurarak oynadığını da görürüz.
Yani eğer çocukların temelde yatan bir öfkesi varsa veya silahlı içerikler izliyorlarsa bu biriken agresyonu dışarı vurma ihtiyaçları da kaçınılmaz olur. Biz silah oyuncağı almasak da bir bakarız legodan, bir bakarız kendi elinden, bir bakarız kaleminden silah yapmıştır çocuk.
Her eve bir oyuncak silah alınmalıdır demiyorum ama yukarıda bahsettiğim duygusal durumlar varsa veya çocuğun bu içeriklere maruz kalmasına izin veriyorsak, oyuncak silah alma isteğini de bastırmamalıyız. Aldığımızda oynayacağı alanları ve yerleri sınırlamak da ebeveynin elinde olmalıdır.
Kısaca kontrollü bir şekilde silah ile oynamanın çocuğu ileride katil veya terörist yapmayacaktır :)
Comments